Zeist,
18
juli
2012
|
00:00
Europe/Amsterdam

Achmea reageert op kritiek ziekenhuisbestuurders

In NRC Handelsblad en Trouw van 16 juli suggereerden ziekenhuisbestuurders dat verzekeraars niet geïnteresseerd zijn in kwaliteit en uitsluitend over geld willen praten. Wout Adema reageert vandaag namens Achmea.

Verschillende ziekenhuisbestuurders namen eergisteren in Trouw en NRC Handelsblad geen blad voor de mond. Bij zorginkoop letten zorgverzekeraars vooral op de prijs en niet op kwaliteit, stelden ze. Verzekeraars zouden ziekenhuizen dwingen tot contracten en onzinnige voorwaarden stellen, zoals informatie over uitkomsten van kwaliteitsvisitaties van artsen.

Inkoopbeleid gericht op verbeteren kwaliteit
Wout Adema reageert namens Achmea in een artikel dat vandaag wordt aangeboden aan een aantal kranten. Hierin maakt hij duidelijk dat het inkoopbeleid van Achmea gericht is op het verbeteren van kwaliteit van zorg in alle ziekenhuizen. Wout is manager zorginkoop tweedelijnszorg bij Achmea. In de periode 2000-2012 was hij voorzitter Raad van Bestuur bij een van de Nederlandse ziekenhuizen.

Wout Adema in artikel:
Verzekeraars hebben de rol om, als gevolmachtigde van verzekerden, te zorgen voor toegankelijke, betaalbare en kwalitatief goede zorg. Met steeds meer behandelmogelijkheden en een langer leven is de sector afgelopen jaren fors gegroeid. Daarmee neemt ook de druk op het stelsel toe. Oplopende premies, hoger eigen risico en -als we het tij niet weten te keren met elkaar -verkleining van basispakket met als gevolg nog hogere eigen betalingen.

Hoofdlijnenakkoord om groei in te dammen
Niet voor niets sloten VWS, ziekenhuizen en zorgverzekeraars in 2011 een hoofdlijnenakkoord. Belangrijkste doel: ziekenhuiskosten indammen tot een groei van 2,5% per jaar. Een trendbreuk met de groeicijfers daarvoor van gemiddeld 5% per jaar. Maar nog steeds een afspraak die de kosten - dus zorgpremies - jaarlijks doet stijgen.

Meer over kwaliteit en veiligheid dan over geld
Met alle ziekenhuizen hebben wij een afspraak over 2012 en met 80% inmiddels een getekend contract. In juni 2012 stuurden wij alle ziekenhuizen onze inkoopbrief 2013. Hierin gaat het met name over kwaliteit en patiëntveiligheid en in veel minder mate over geld.

Samen praten over inhoud en groei
Het hoofdlijnenakkoord is een (maximum) groeikader en geen groeirecht. We moeten dus samen over de inhoud en achtergronden van die groei praten. Vragen over doelmatigheid, indicatiestelling en beheersing van volume moeten beantwoord worden. Precies dat hebben we samen in juli 2011 afgesproken en moeten we waarmaken.

Keuzes maken
In de kwaliteit van zorg kunnen beide partijen nog stappen zetten. Achmea wil niet op voorhand allerlei ziekenhuizen sluiten. Wel vragen wij ziekenhuizen harde keuzes te maken. Vooral in stedelijke regio’s is op onderdelen een overaanbod. Dit zijn onnodige kosten. Er zijn onverklaarbare verschillen in uitkomsten van behandelingen.

Verzekerden toegang tot beste zorg
Helaas kunnen we niet alle verzekerden naar ‘het beste ziekenhuis’ bemiddelen. Het ‘beste ziekenhuis’ zal nooit in staat zijn alle patiënten op te vangen. Ons inkoopbeleid is daarom gericht op het verbeteren van kwaliteit van zorg in alle ziekenhuizen, zodat alle verzekerden in hun regio toegang hebben tot ‘de beste zorg’.

Voorkomen van nieuwe lastige positie
Alle zorgaanbieders hebben wij –via de inkoopbrief- een tweejarig contract aangeboden. Een contract gebaseerd op gangbare kwaliteits- en veiligheidseisen dat voorziet in financiële bevoorschotting van geleverde, maar nog niet gefactureerde, zorg. Een contract voor 2013 en 2014 dat wij nog dit jaar willen afronden, om te voorkomen dat we in 2013 opnieuw samen in eenzelfde lastige positie terechtkomen.

Correcte onderhandelingspartners
Dat zou wat mij betreft ook het kader zijn dat de politiek moet scheppen. Laat zorgaanbieders en verzekeraars in 2013 bewijzen dat we met het huidige stelsel in staat zijn kwalitatief goede, betaalbare en toegankelijke zorg te leveren. Verzekeraars en ziekenhuizen zullen zich daarbij moeten gedragen als een correcte onderhandelingspartner. ‘It takes two to tango’.