Zelfs van het gemopper op compromissen worden we in dit land gelukkig

Esther-Mirjam Sent is hoogleraar Economie en lid van de Eerste Kamer voor de PvdA. Ze houdt zich onder meer bezig met studies naar de invloed van vrouwen in de top. “Mannen stellen zich softer op zodra ze weten dat ze een vrouw in het team krijgen.”

“Je zou er bijna niet meer over durven te beginnen, over solidariteit, zelfs niet binnen de Eerste Kamer-fractie van de PvdA. Solidariteit klinkt een beetje oubollig, alsof je het over een achterhaald concept hebt. Samenwerken of samen resoneert beter met deze tijd.”

“Iedereen kan pech hebben. Dan is het niet meer dan normaal dat de samenleving voor je klaarstaat om je op te vangen.”

“Ik voel me aangetrokken tot de PvdA omdat mijn wetenschappelijke inzichten zeggen dat samenlevingen die het samen doen veel beter presteren, dan samenlevingen waar iedereen voor zijn eigen belang gaat.”

“Polderen op basis van vertrouwen, zoals wij doen in het Rijnlandse model, werkt economisch beter, dan het grotere streven naar eigen belang uit de Angelsaksische wereld.”

“Uit onderzoek in Noorwegen en Finland is gebleken dat bedrijven met vrouwen in de top succesvoller zijn dan ondernemingen met een meer eenzijdige samenstelling van de directie. Met alleen maar mannen bijvoorbeeld.”

“Als je het in je eentje doet, of met alleen maar gelijkgestemden ineen groep, ontstaat er automatisch een tunnelvisie. Wanneer er voldoende verschillende diversiteit is, wordt het mogelijk tegenkrachten te ontwikkelen, onderwerpen vanuit veel meer verschillende perspectieven te bekijken en voortdurend uitgedaagd te worden om al die perspectieven tegen het licht te houden.”

“Op de Radboud Universiteit in Nijmegen doen we veel teamexperimenten met mannen en vrouwen. Zo blijkt dat mannen zich softer opstellen zodra ze weten dat ze een vrouw in het team krijgen.”

“In een weinig solidaire samenleving als de Verenigde Staten is veel meer aandacht en oog voor vrouwen in de top dan in Nederland. Logisch. Je moet daar wel als vrouw, carrière maken en werken. Je redt het anders niet om rond te komen.”

“In Nederland lopen we nog erg achter als het gaat om de economische zelfstandigheid van vrouwen en er zit weinig progressie in. Voorbeeld? Toen ik twaalf jaar geleden uit de Verenigde Staten terugkwam, was 10 procent van de hoogleraren vrouw. Nu 17 procent.”

“Als land voor vrouwen die carrière willen maken bungelen we wereldwijd onderaan. Zo laten we alleen Litouwen, Tsjechië en Cyprus achter ons bij het percentage vrouwelijke hoogleraren. Het heeft te maken met onze geschiedenis. Aan het begin van de twintigste eeuw konden rijke dames thuisblijven en hoefden niet te werken. Men vond dat dit ook voor minderbedeelde- of opgeleide vrouwen moest dit zijn weggelegd.”

“Deze geschiedenis bepaalt dat ons land nu nog steeds is ingericht op een partner die thuis blijft en er allerlei fiscale prikkels zijn waardoor het lastig blijft om carrière te maken voor een vrouw.”

“Verder zijn er diepgewortelde verwachtingen en vooroordelen. Toen verloskundige Beatrice de Graaf op de televisie kwam, was een veelgehoorde reactie toch ‘wat zal haar man ervan vinden?’ De indruk is dat alleen de bitches het halen. Aardige vrouwen worden incompetent gevonden, competente vrouwen onaardig.”

“Huisartsen, basisleraren… Wanneer beroepen door vrouwen worden gedomineerd kelderen ze in aanzien. Wanneer de vrouwen in de minderheid zijn, worden zij juist lager gewaardeerd.”

“Hoe gemêleerder de samenstelling van de groep, hoe meer respect er is voor de verschillende perspectieven en hoe gelijkmatiger de inbreng van alle leden.”

“Ik zie een verschuiving in onze samenleving. Lang was het rationele, expansieve en cijfermatige dominant, maar het beweegt nu meer naar belevingen, ervaringen en welzijn. Daar put ik hoop uit.”

“Zelfs van het gemopper op compromissen worden we in dit land gelukkig.”

“Als ik afga op de manier waarop we mensen proberen te helpen, is Nederland een solidair land. Zelfs in het meest conservatieve deel van de Eerste Kamer zie ik een grote bereidheid om klaar te staan voor mensen met pech.”

“Vergeleken met de Verenigde Staten is Nederland de hemel op aarde.”

“Voor de elite, de hogeropgeleiden in onze samenleving, is het probleem in de maatschappij onvoldoende duidelijk. Ze drijven af. Het is een schone taak voor de sociaal democratie om ze aan te sporen zich te bekommeren om mensen die het niet zo goed hebben als zij.”